Srebrna Góra to wieś znajdująca się na Dolnym Śląsku, która powstała jako osada górnicza w XIV wieku. Ziemie te miały być źródłem wydobycia srebra, które po krótkim czasie nie zaowocowało dużym przypływem. Pierwsza Wojna Światowa spowodowała, że wieś przypadła we władanie Prusom, którzy mieli przynoszące więcej korzyści plany na rozbudowanie wsi.
Srebrna Góra to malowniczo położone miejsce, gdzie znajdziecie
- przepiękne trasy do pieszych wędrówek,
- niesamowity Fort Srebrna Góra,
- liczne trasy rowerowe, w tym single tracki
- ciszę oraz spokój
W 1765 roku rozpoczęto budowę Srebrnogórskiej Twierdzy, która w obecnych czasach udostępniona jest zwiedzającym jako jedna z największych atrakcji Dolnego Śląska. Jest to największa górska twierdza wybudowana w Europie. Budowę zakończono bardzo szybko już w 1777 roku. Wielkość twierdzy wynosi 100ha, a jej długość sięga 3000m. Położona jest między Kłodzkiem, Ząbkowicami Śląskimi, Bielawą i Nową Rudą. Czas zwiedzania twierdzy to ok. 1,5h.
Historia Srebrnej Góry
Twierdza została zbudowana na podstawie projektu stworzonego przez pruskiego inżyniera Ludwika Wilhelma Reglera, który został nieco zmodyfikowany przez króla Fryderyka Wielkiego. Głównym celem stworzenia twierdzy było militarne zabezpieczenie Śląska zdobytego przez Prusy w 1740 roku. Fortyfikacja powstała na wzniesieniu Fortecznej Góry – 686m n.p.m. oraz Ostróg – 627m n.p.m. Cała Twierdza składa się z 6 fortów, który powstał przy pracy ponad 4tys. robotników, a jego koszt wyniósł 1 668 000 talarów z obowiązkowo ściąganego podatku na Śląsku. W dzisiejszych czasach przeliczając na polskie złotówki wynosiłoby to 10mln 8tys zł.
Po śmierci Fryderyka Wilhelma II fortyfikację odwiedził ówczesny amerykański ambasador USA, John Quincy Adams. Fortyfikacja srebrnogórska sprawdziła się przy oblężeniu Śląska przez wojska napoleońskie podczas wojny prowadzonej między Prusami a Francją w latach 1806-1807. Twierdza nie została odebrana Prusom na mocy podpisanego pokoju w Tylży dnia 9 lipca 1807 roku. W latach 1830-1849 twierdza pełniła funkcję więzienia dla działaczy ruchu „Młodych Niemców”. Od 1 stycznia 1860 roku twierdza nie należała już do wojska, ale służyła jako poligon doświadczalny, na którym były przeprowadzane próby artylerii i materiałów wybuchowych.
Druga połowa XIX okazała się dla twierdzy łaskawa, ze względu na korzyści płynące zaciekawienia turystów i aktywności fizycznej społeczeństwa. Prusy zadecydowały o zaprzestaniu kapitulacji twierdzy, a zamiast tego obiekt stał się atrakcją turystyczną dla przyjezdnych. Po I Wojnie Światowej w wyremontowanej części twierdzy otwarta została restauracja „Donjon”.
Podczas II Wojny Światowej Twierdza zamieniła się w karny obóz jeniecki dla polskich oficerów, w którym więziono ponad 300 osób. Więziono tu m. in. dowódcę Obrony Wybrzeża z 1939 roku, kontradmirała Józefa Unruga oraz komandora Stefana Frankowskiego. Z obozu uciekło dziewięciu polskich oficerów, z których trzem udało się przedostać do miasta Nysa i dalej do Syrii.
Dopiero w roku 1965 II Fort Rogowy uprzątnięto i nadano mu nazwę „Harcerz” oraz Fort Ostrów, który przemianowano na Fort „Górnik”. Na terenie Fortu Donżon otwarto muzeum ciężkiej broni palnej, które funkcjonuje od 28 czerwca 1974 roku.